Seni de mi aldılar utanmadan
Nasıl kıydılar , arlanmadan
Gözaltılar, sorgular, yakışmadı kadın bedenine
Ne istediler ki iki çocuklu bir anadan
Çok ağrıma gitti, nasıl yaptılar bunu
Sen nerelerdesin benden uzakta
İstesen de gelemezsin bilirim
Hayalinde bana elini uzat da
Hissetsin, o ellerini ellerim
Yüksek duvarlar mı bizi ayıran
Sensiz bir sürgün her günüm
Feda olsun senle geçen ömrüm
Sensizliğe dayanamam gülüm
Senden uzakta ben her gün öldüm
Sensizlik bana her gün idam
Sen hep ters yöne gitsen de
Hiç umut vermesen de
Ben hep gelmeni bekleyeceğim
Sonunda kahırdan ölsem de
Hep seni seveceğim
Ben dikenli teller üstünde yürüyorum
Düşüyorum, ara sıra acıyor yüreğim
Üstüme üstüme geliyor, demir kapılar
Altın kalıyorum, eziliyor bedenim
Yüksek ve kalın duvarlar boğuyor ruhumu
Benim büyük yangınım adresi sensin
Alev alev yanan ateşin yüreğimde
Hayatımın fotoğrafının en güzel karesi sensin
Yalnız sen varsın huzurla uyuduğum döşeğimde
Sanki son demirini attı gemi yorgun
Niyeti yok ki kalkıp gitmeye rengi solgun
Kaç yıl yükünü çektiği gamsızlara dargın
Vefasızlık insanlar arasında bir salgın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!