Orhan Hatıl Şiirleri - Şair Orhan Hatıl

kurtulamıyorum kendimden
çatık kaşllarımdan,hüzne boğulmuşumdan
içideki bitmez sıkıntı
bu içimdeki sesizliğin erdemi
kalcaksan sen kal
gideceksen çabukca git

en durağında bu çelişkilerin
kadınlar gizler yüreğinde
yüreğinde koca memleketi gizler
trrenleri,yolcuları,açları,tokları
kendini aldatmanın hükümlü duygularında
yalnız bir çocuktur içindeki

sevdiğim bana gel gel deme
yıpranmışım
ellerimde bir dünya var
dudaklarımda bitmez adın
büyürsün her hazanda
saçların savrulurken

Umut tohumları bitiyordu dünyada
Ve ben
Islak temmuzlarda ıslanıyordum
Aşkların ayrılağa en yakın boyutunda
Yeni dünyalara ulaşmakmı
Şu yalnız ürkek bakışlarımı yıldızlara ulaştırmakmı

ayrılığın sokaklarında gezinirken
şehir gülüyor
kadınlar,erkekler,sokak köpekleri gülüyor
duvarlarında matem olduğunu sansamda binaların
hüznün kokusu bendedir sadece
bağırsan olmaz deli sanarlar ismine kapılmışım

kudüs bağrımın sesi
her çocuk vurulduğunda dünya vurulur aslında
bir ayağım kudüste beklemekteyim
barışa dair hiçbirşey kalmadı
korku salsan yetmez
bin yıl daha böyle gider belki bu duyarsızlık

kimbilir kaç bahar geçti
genç ömrümün koynunda
sağnak sağnak yağan aşklarda
şimdi o çakır gözlerini hatırlıyorum
ayrılığın en derin sayfalarında

adını koymadım bu gece bu hasretin
gemilerimin ve mesafelerimin
köyümün ve yurdumun içindeki karabaşlı köyümün
dedelerim hürmetidir yaşadığım yaşamak
küçük bir yüreğimdedir sızlanan tarih kenarlarında sizi taşıyan
ellerin mateminde gönül yarası uzak bir yıldız ışıltısı karanlığın bağrı

beni bırak çok hasret çektim
şimdi ilahi sözler söyler gayrı toprağım
dursun sende kaybettiklerim
alırım bir gün seninde günahkar özlemlerini
sevişerek yaşamamanın sevgi dolu içtenliğini çekeriz
şehvet tutkularınıda öldürürsen

hayatın alınımda ter
yavaş rüzgarlar yol alan
1990,dan kalma çocukluğum ve ben

eski dut ağaçları dökülen rüyalarıma
ellerim senin ellerin