Aralıklı kaldı ilkbahar bulutlarının üstünde.
Eritti ayaklarımın üstünde durduğum toprağı.
Kuruttu durmadan tutunduğum ağaç dallarını.
Yoruyor hep gözlerimi, baktığım gözleri.
Her şeyimiz mevsim normallerin dışında kaldı.
Tükendi hayallerim, hapsoldu bir bir düşlerim.
Karanlık sokaklarda buldum hep kendimi.
Kötüleyip kendi uğrunda, yaşama sevincimi.
Yapa geldi inadına, görmedi aynada kendini.
Utanç ve isyankâr hem kendine hem de bana.
Bulmak istediği bu muydu olmadı zannımca.
Kenan Gezici 02 /12/2025
Kayıt Tarihi : 2.12.2025 16:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!