Onyedi Ağustos Şiiri - Oya Erzurumlu

Ağırdı karanlık zifir ortası
Yemek masasında
Son sohbetlerin beli kırıldı bilmeden
Son çaylar içildi
Son kahveler yudumlandı
Kardeşim odasında
Son kez baktı ela gözlerinden akan
Bir boncuk gözyaşıyla
Vedalaşırcasına
Gözlerimin içine
Gidiyorum dedi usulca
Onun kurtuluşu
Benim hiç kapanmayacak
Ağır yaram
Yüreğimin tam ortasına
Ansızın çöktü acı çığlık
Korku' nun korkunç kokusu kuşattı
Uzanabildiği her yeri
Ve yürek yangını sonlar karıştı
Toza toprağa
Ağır ağıtlar yükseldi
Arş' ın sahibine
Dillerde duası kaldı
O gece' nin ölümüne
Müebbet yedik acılarımızın
Her bir zerresine
Takvimden yırttığım
Bir 17. Ağutos kaldı
Geriye senden bana can yarım
Ömrüme sığmazım
Yeri dolmayanım
Cennet kokulum
Rahmet ve dua ile...
~oya erzurumlu~