Onurlu Adam Şiiri - Mustafa Bulan

Bilir ki ısrar etmek onursuzluk!
“Ya benim, ya toprağın” ne demekse?
Hem usulca gider, bilmez sululuk…
Ve döner dünyasına, sevilmezse...

Fazla utangaçtır onurlu adam;
Aşkını açıklayamaz tastamam.
Kalbinde gizlenir aşktaki anlam;
Utanır, ısrar etmez, sevilmezse!

Dayanamazsa onsuz bir yaşama;
Onurlu adam kıyamaz canana!
En fazla dokunur kendi canına;
Melek olur, nur olur, sevilmezse!

Belki bir damla yaş olur gözlerde,
Belki söz olup yaşar ezgilerde,
Ebedi yaşayarak gönüllerde
Sel olur, ağıt olur, sevilmezse!

Seven adam kıymet verir, pek şaşmaz;
İyi bilir, tek taraflı aşk olmaz!
Sevmeyen kadın adama yâr olmaz;
Bu yüzden uzaklaşır, sevilmezse!

Seven itibar etmez boş laflara!
Sevgide yer yoktur münafıklara...
Her kadın anne yaşam kulvarında;
Annesini düşünür, sevilmezse!

Onurlu adam doğarken kaybetse,
Hatta sokağa bile terk edilse
Hep anneyi hisseder nefesinde;
Ve yine de anne der, sevilmezse!

Anne ile kopmayan bağlarına
Hep bakacaktır kendi dünyasında.
Bulamazsa arar Esra Erol’da;
Burada kızarız, ısrar etmezse!

Dünyasını küçültürse alçaklar
Her gün ölür, saray olur mezarlar!
Kadınlara saygı duyan adamlar
Onurludur, alçalmaz sevilmezse!

Onurlu adam görürse bir sevgi
Dağları deler geçer Ferhat gibi!
Görmezse Sezai Karakoç gibi;
Bir şiir ile “vurur”, sevilmezse!

Pendik/08.03.2021