(Ayrıydı yüzler
kuru gözlerle...)
Loş, kasvetli bir yoldu
Yerdeki karoları sayıyordu gözlerim,
adımlarımı sayıyordu zaman.
Ellerimde tuttuğum benliğim
Kapanıyor yüzüme
Keskin bakışlara sarfettiğim sözler gibi
Neşe içinde hüzün biraz melankoli
Yok olma gülüşlerim sevinme
Sen varoldukça sensiz
Ölüm benim hayat
Düşlerim yüreğimde hayatım
Umutsuz kavuşuyor saklı
Sonsuzluğa körelmiş hiçliğe
Ateşler içinde bir mart sabahı duydum sesini
Görmedim yüzünü, sen sadece rüzgardaki elemdin
kulağımdaki tını
Yankılandı soğuk sokaklarda
Bir ben
Bir sen
Dışarıda yağmur yağıyor sisli bir gün batımında
Her damlayla düşüyor gökyüzü kaderine
Birden bire, göz kırparcasına
Vaktim seni düşünmekle geçiyor her an
Gözlerim sıcak bakışlarını arıyor
Şehrin boş duvarlarında nafile
Tuhaf çemberim hızla daralmakta
Gülüşler örtüyor yansıtamadığımız acıları
Seslere karışıyor hüzün
Mutluluklar gülüşlerde yalnızca, sahte
Acılar yalnızca gerçek olan
Bir de yaşanmamış ve yaşanmayacak onca hayal
Sen
Küçük bir çocuk
Yalnızlığımın tam ortasında
Hayata yüz çeviren asi bir vücut
Soluk buldu yeniden, bir umutla
Yeşertti gönlünde uzak bir adamı
Güneş kanatlarının altında bulutların
kavuşmakta boşluğa
Günün son ışıkları içimi kamaştırıyor
Kolaltında sandığı bir balıkçı
yürüyor aksak, mutlu, yorgun
Sarılan sevgililer kayıtsız dünyaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!