Bir kız tanıdım İstanbul’da gözleri kara
Tanıdım da tanıdıkça tutuldum ben ona
Hani daha gözleri açılmamış bir ceylan olur ya
İşte o saflıkta gördüm onu ben ilk defa
Bir kız tanıdım İstanbul’da gözleri kara
Bir avucumun içine dünyayı tutuştursalar
Öbür elimden sen tutuversen ardından.
Dünyayı hiç düşünmeden bir yana atarım.
Bana ellerinin sıcaklığı yeter balım.
Dünya onu benim seni sevdiğiminden çok sevenin olsun..
Çok yalan gördüm ben bu dünyada
Pek çok yalancı ile oturdum aynı masada
Sonra günün birinde seni gördüm
Senin gözlerinde gördüm ilk kez iyiliğin sihrini
Doğrunun yalandan güzel olduğunu fark ettim sende
Gülümsemeni gördüm
Biz bize yaşardık,geceleri İstanbul bizim olurdu.
Eflatun hayaller peşinde koşardık; yorulmazdık..
Nidalarımızla,şarkılarımızla inlerdi bütün Beyoğlu.
İçmeyi de iyi bilirdik hani; Hissetmezdik sarhoşluğu
Masmavi bir şafakla her sabah güneş bize doğardı.
Sis perdesiyle perdelenmiş bütün yollar;
Her yolun sonu bir çıkmaz,bir uçurum
Hangi yola girersem belli sonum;
Her yolun sonu bana bir ölüm yada uçurum.
Sadece bir yol var sonunda bir ışık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!