Önsöz Gibi Şiiri - Mehmet Babacan

Otuz altı yılı, Aralık ay'ı
''İyi ki doğduğum'' ay'ımdır benim.
Gülnar'dan güneyde denize kıyı
Eskiyörük Köyü köyümdür benim.

Babam bir aşıktı, adı Babacan,
Dilleri tatlıydı, sözleri mercan,
İnsanı dost bilen sevecen bir can,
En güzel mirası huyumdur benim..

Annemse Rukiye, esmer güzeli,
Daha ağarmadan saçının teli,
Erkenden çekince dünyadan eli,
Öksüzlük acısı payımdır benim..

Babaannem vardı çileler görmüş,
Çanakkale'mize eşini vermiş,
Sırtında çocuğu, çiftini sürmüş,
Asla pes etmemmek suyumdur benim..

Çiftçilik ederdik, tarlamız kıraç,
Çok yoksulluk çektik, bazen yarı aç,
İnsanlık onuru başımızda taç,
Türkmen yörükleri soyumdur benim.

Öğrtemen oldum da köy köy dolaştım,
Haksızla hırsızla gün gün dalaştım,
Atatürk yolunu bildim, savaştım,
Kemalizm limanım, koyumdur benim..

Yılanlar, çıyanlar, bir sürü akrep,
Düşünür olmamı saydılar sebep,
Boyumun ölçüsünü aldılar da hep,
Bilirim yüz yetmiş boyumdur benim.

Dostluğa aşığım, dostlara doyamam,
Sevgisiz yüreğin sesini duymam,
Şiirsiz günleri yaşanmış saymam,
Şiir meclisleri toyumdur benim.

İki dalda açmış yedi gülüm var,
Sevgiye, dostluğa dönen dilim var,
Babacan'ım bilir, er-geç ölüm var,
Ecelin şerbeti meyimdir benim..