Dost Sandıklarım Öğretti
Ben zor bir insan değilim aslında,
Herkes gibi doğrularım ve yanlışlarım var.
Kimsenin oyuncağı değilim,
Kimseye muhtaç da değilim.
Kendimi başkalarından
Üstün gören biri de değilim.
Kulak asmıyorsam artık etrafıma,
Bu kendi isteğim değildir.
Her duyduğuma inanılmayacağını,
Bugüne kadar kandıklarım öğretti.
Geri duruyorsam insanlardan,
Korkuyorsam anlatılanlardan,
Bu benim suçum değil.
Herkesi kendim gibi görmeyeceğimi,
Bana insan sandıklarım öğretti.
Geç de olsa aldım dersimi hayattan,
Soğudum dost sandıklarımdan.
Her uzatılan el tutulmazmış oysa,
Bunu da bana en sevdiklerim öğretti.
Yaşamak zor değilmiş aslında.
Zor olan, kimseye güvenmeden yaşamakmış.
Sırtını yasladığın duvarın
Altında ezilmekmiş zor olan.
Bunu bana dost sandıklarım öğretti.
Yalnızmışım çıktığım her yolda,
Tutunduğum her insanda bir yara daha aldım.
İnanmıyorsam artık vuslatlara,
Bunu bana bekler, gitmez sandıklarım öğretti.
Dünya boş, beklentiler boşaymış.
Hiçbir şeyin değeri olmadığını,
Aslında hiçbir şeye gücümüzün yetmeyeceğini,
O dert sandıklarımızın aslında hiç olduğunu,
Yıllar geçtikçe toprağa verdiklerim öğretti.
Yaman Karaca
Yaman KaracaKayıt Tarihi : 14.1.2020 12:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!