Önemi Yok Şiiri - Muhammed Emin Yıldırım

Güneşimi yitirdim, geceme gözü koydun
Baharımı öldürdün kışa çevirdin beni
Yüzüme bak diyorsun, bakacak yüzmü koydun
Yoldun kanatlarımı, kuşa çevirdin beni

Bunca nazını çektim, katlandım bin cezaya
Ağaç kabuklarından gelmedik ki dünya ya
Özür dilemek neki, affetmek neye yarar
Bir gönlü bin yerden parçalarından sonra

Acı acı esipte bozma gönül bahçemi
Sallanma rıhtımlarda, boşa bekleme beni
Kıyısız şehirlerde, fırtınalar içinde
Ağlasanda bir daha dönmeyecek bu gemi

Madem ki aşkımızın dili yok, kalemi yok
Madem ki bu gidişin çağı yok dönemi yok
Ve madem ki dünya ya ölü gelmiş aşkımız
Ağlasakta faydasız, sevsekte önemi yok

Bir zamanlar alevdeydik, şimdi soğuk bir rüzgar,
Yüreğimdeki ateşin külleri, düşmüş her tarafa.
Unutulmuş bir masal gibi, kaybolmuşuz zamanla,
Sevda rüzgarında kaybolduk, yüreğimde bir yara.

Her bir damla gözyaşı, bir hatıra fısıldar,
Kaybolan umutların peşinde, yalnızca hayal var.
Gözlerimdeki deniz, artık dertle dolup taşar,
Sevgi tozlarının arasında, kaybolmuş bir yıldız var.