Önce sessizlik oldu, sonra sensizlik
önce mehtaptaki iz düşü, sonra samanyolu
ardı ardına sıralanmış gibi, kokun, gülüşün
sonra ardı ardına düşmüş adımların...
Önce rüyamı böldü yokluğunun bir parçası
oysa senleydim en güzel yerinde
kokunda içimde, hatta gülüşün yanağımda
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
