Önal Duymaz Şiirleri - Şair Önal Duymaz

sen yoksan
bir yanım eksik uyanır yarına

gözlerim dolar, her acıya
göğüs geremem mesela
güçsüzlüğüm olur yokluğun

sevgilim
onlar değilmiydi ki ümitlerimizi yok eden
çiçeğimizi, suyumuzu kurutan
onlar değilmiydi ki
kolumuzu gülüşümüzü kıran
olsun sevgilim

tutuklaştı senden sonra
sensiz bu şehir bana.
ayrılayım diyorum geride bıraktıklarımla,
ayrılamıyorum.
ürkek bakışlar çevrili üzerime.
şaşıyorum.

gitme
dayanamam sensiz buralara
nasıl alışırım bu kente
denizim oldun benim
yeşilim
esintim oldun kavurucu sıcaklarda

ne olurdu...
ne olurdu bir gelsen.
yalnızlığımı, mutluluğumu versen.
neşemi gülüşünde bıraktım.
yalnızlığım, sıkıntım bir çift sözünde...
turuncu rengindeki umutlarım,

sensiz bu şehir ölü
dar geliyor artık sokakları
neresine uğrasam
bulamıyorum mutluluk yönü
gülmüyor artık yüzüm
üstüme düşüyor palmiyeler

hayat öyle acılıdır ki
duyamazsın bazen
ardından birinin seslendiğini
gülemezsin öyle katıla katıla
yüreğin sızlarken başka acılara

çocuk gülümsemesinde gizli
iyimserliğin.
yitirme!
yitirilen her yanından sonra
kalan yanın iyimserliğin olsun

konuşacaksan eğer bir gün
önemlide değilse söyleyeceklerin
karşındakinin anlamadığı dilden konuş
konuş ki;
kalakalsın öylece ağzı açık...

-yalnızım
kapıyorum gözlerimi
sen geliyorsun aklıma
açıyorum gözlerimi
aklımdasın
ve yalnızım yine.