Ona Yanarım Şiiri - Aydın Ahmet

Ömrüm hasretinle yandı kül oldu
Mutlu gün görmedim ona yanarım
Herkes çiçeklendi, açtı dal oldu
Gonca gül dermedim ona yanarım

Yüzüm kahkahada, yüreğim yasta
Bir gün nekahette, altı gün hasta
Saçlarım ağardı daha bu yaşta
Murada ermedim ona yanarım

Ha bugün ha yarın deyip geç kaldım
Ne bir huzur buldum ne lezzet aldım
Bugünü sevmedim, geçmişe daldım
Menzile varmadım ona yanarım

Alıştı ağıta her gün dillerim
Yalancıymış falcı bütün fallarım
Yoklukla tükendi nice yıllarım
Ben sefa sürmedim ona yanarım

Açarsam bağrımı kapkara kömür
Dövdüler ocakta, sandılar demir
Çileyle dert ile geçti de ömür
Fasıla vermedim ona yanarım

Bellediler beni çam gölgeliği
Sabrımın damlası deldi çeliği
Dostların ettiği tüm kahpeliği
Yüzüne vurmadım ona yanarım

Herkesin güçlendi ocağı dibi
Kimisi toraman, kimisi sabi
Baharda ötüşen şen kuşlar gibi
Bir yuva kurmadım ona yanarım

Gafildim dünyanın işine daldım
Ne bir akıllandım ne de ders aldım
Ellerin derdine çok merhem buldum
Yaramı sarmadım ona yanarım