Ona yanarım Şiiri - Ahmet Söyler

Gözümde tütüyor Mekke-Medine,
Görmeden ölürsem,ona yanarım.
Mahşeri andıran mü'min seline,
Girmeden ölürsem ona yanarım.

Beytullah'ın aşkı yakar özümü,
Gayrı bu dünyaya yumdum gözümü.
Hacer-ül Esved'e kirli yüzümü,
Sürmeden ölürsem,ona yanarım.

Arınıp kirlerden ıhram giyerek,
İstemem dünyayı neyime gerek?
Çıkıp Arafat'a'Lebbeyk'diyerek,
Durmadan ölürsem,ona yanarım.

Seyrederek develeri atları,
Koparmadan çiçekleri otları.
Birer birer içimdeki putları,
Kırmadan ölürsem,ona yanarım.

Arafat'ta açan bir çiçek gibi,
Tavafta kendimden geçecek gibi.
Rasulü gizleyen örümcek gibi,
Örmeden ölürsem,ona yanarım.

Kusursuz yaparak bütün işleri,
Akıtarak gözlerimden yaşları.
Körşeytana topladığım taşları,
Vurmadan ölürsem,ona yanarım.

Huzur-u Nebi'ye varınca canlar,
Gözyaşına karışınca kelamlar.
Allah Rasulü'ne salat-selamlar,
Vermeden ölürsem,ona yanarım.

Ahrazoğlum taşa çaldım sazımı,
Boş geçirdim baharımı yazımı.
Günahkar bedene ıhram bezimi,
Sarmadan ölürsem,ona yanarım.