On Yedinci Gün Şiiri - Gökhan Sillelioğlu

On yedi…
Halkımızca bir rakam
Hatta ilk unutulmaz aşkların yaşı
En güzel çağlarının, ilk oluşumların zamanı,
Nedenlilerce anılması hep mutlulukların.
Gerçekten böyle mi on yedi?
Hayır değil, bunlardan bir tanesi bile..
İki ölüm arasında uzanmış gün diye adlandırılan zamanın parçası.
Ölümün tek adresi, tek açıklaması ve sonucu.
Tam on yedi gün sonra tam salı gününe denk gelir
Salıpazarı sabahın erken saatlerinde kurulmuştur.
Öğlendir vakit, vakit kalabalıktan belli olur
Herkesin gözü tezgâhlardadır,
Habersizdir insanlar, aydınlık yüzlerini çevirirken sağa sola
Yanlarında bir cami küçükle büyük arasında tutsak kalmış şekilde.
Yatıyor bir adam, ruhunu teslim etmiş;
Geldiği yere gitmeye meraklı
Yıllardır hazırlığını yapmış artık toprak istiyor bedeni..
Kokusu sinmiş üzerine, bir suyu eksik.
Gök kendini parçalamaya hazır kıta bekler durumda
Murat'ım bu acıya kendini hazırlamalı,
Gökle bağlantısını kuruyor.
Parçala artık kendini, parçala, parçala..
İnsanlar; size diyorum! Rahat bırakın adamı yahu bırakın işte!
Kimse kimsenin on yedi yaşı değildir artık,
On yedi ölümün beden bulmuş halidir..