On İki Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bir kırmızı dokunur göğsüme,
Bir hilal çizer gecenin siyahına
Ve yıldızlar,
Sayıları kadar,
Gözyaşı döker,
Üzerine kapatılan dağın karanlık kapaklarına.

Uğursuz bir mağara…
Mezarını kendi elleriyle oyan taşın suskunluğu,
Dilini yutan zehirlerin sessiz ihtilali
Ve ciğerlerde cehennem misali
Kavrulan,
Ciğerlerimizi dağlayan;
On iki can,
On iki kahraman,
Dağ gibi on iki delikanlı,
Ana haber bültenlerinde,
Can dayanmaz şehadet haberleri.

On iki nefes,
On iki damla kandır Şanlı Bayrağın kırmızısında,
Şanlı Bayrağı göklerde tutmak uğrunda;
Vatan dediler,
Vatan için ölümsüzleştiler,
Şehit düştüler,
On iki ateş parçası.

Vatan neydi
Ve ne anlama gelirdi?
On iki yiğidin önünde,
Tüm dünya eğilirdi.
Nazlı yârin bakışları,
Çocukların coşkuyla oynayışları,
Sılaya ulaşan asker mektupları,
Babanın tespihinde eksilen taneler,
Bir çocuğun rüyasında yarım kalan bayram sabahları.

Ey göğe asılı kırmızı atlas!
Ey uğruna yiğitlerin can verdiği hilal!
Biliyor musun?
Kandiller sönmesin
Ve vatan ocakları hep yansın diye
Kendini tutuşturan yiğitlerdi onlar.

Ve dağ,
Ve taş,
Ve mağara,
Ve yer,
Ve gök,
Ve ikisi arasındakiler
Şimdi on iki isim haykırırlar
Soğuk duvarlarına uğursuz bir zamanın.

Kapanan gözleriyle bakıyorlar hâlâ,
Göğü öpecekmiş gibi,
Kükremiş selmiş gibi,
Şanlı bayrağı rüzgârla konuşturacakmış gibi.

Vatan dediler,
Vatan için şehit düştüler,
Vatan için ölümsüzleştiler,
Koçyiğitler
Ve uğursuz bir mağara
Birdenbire bütün duaları
Boğazlarında yarım bıraktı.

Konuşamasın diye hiçbir namert,
Şanlı Bayrak görmesin diye dert,
On iki babayiğit yüreklere emanet,
Milletinin göğsündeki şehadet
Artık gök kubbenin yeni nişanesi.

Ve dalgalan göklerde Şanlı Hilal!
Şehit kanlarıyla Şanlı Bayrak,
Daha da kızıl bugün.
Gözlerimiz yaşlı,
Yüreğimiz on iki yiğide bağlı,
Bugün..