Alır mı bu yangınla şu garip mezar beni,
Ne el bana hak verdi ne anladı yâr beni.
Devasız yaralardan damlayan bir kan idim.
Yurdunda köle düşen bir garip sultan idim…
Hangi zindana baksam içinde hep ben vardım.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Sen kimsesiz toprakta sükûtunla yatarken,
Sevdanın ülkesinde güneş sensiz batarken,
Bilse de artık vefa gösteremez kalbine,
Elinde bir demet gül gelir belki kabrine…
Üçağustosikibinoniki.
Yusuf Mescioğlu
arzu eder gönüller vefa ile anılmayı. güzel bir şiir. biraz hüzünlü.kutlarım tam puanla
Mesnevi tadındaydı,kutluyorum,saygılarımla sayın şair...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta