Ömürhane Şiiri - Bülent Öntaş

Şu soğuk duvara bir A yazalım, ısınsın
soluna sağına bir N/bir daha N, kavuşsun
sonuna E konduralım/sarılsın sarmaşığa tutunsun...

dört duvar/kilitli kapı/penceresiz pervane
her an soğuk değildir ki ömürhane
sen üzülme, üzülme
A/N/N/E...

bir isyan konduralım beyaz buluta
gökyüzü mavisi, T/U/R/N/A
uzak kalamam güne, yalınız değilim ki zifir gecede...

duydum ki
yeşeriyormuş otlar azıcık ötede
gördüm ki
çiçekler açıyormuş beton içinde
ne kara kara düşünmek var göçümde, ne esirlik duygusu...

/çelik çomak
/misket
/saklambaç
/dokuz taş
/kızma birader
/fır döndü
bir oyunu bozarım, başkasını kurarım çocuk gönlümce...

bak yine güneş doğuyor keyfince, ay zifirince
sen beni düşünme, yarını düşün
üzülme A/N/N/E...

saçlarına yıldızlardan toka yaptım avuçlarımda saklı hece...

sana ne oluyor/ne kızıyorsun birader
hepi topu oyun
azıcık insanlık/vicdan/sevinç/gözyaşı/umut bir de/düşününce özgürlük
vardır
yoksa da var olacaktır/kurulacaktır yeniden
/birgün
/mutlaka
/ve
/yine...
Ç/O/C/U/K/G/Ü/L/Ü/Ş/L/E/R/İ/Y/L/E
kısa uzun/ömür dediğin/oyun işte...

Bülent Öntaş
11.05.2025 - Bir Gönül Hanesinde