Ömür Treni Şiiri - Hülvani Baştuğ

Ömür treni kalkıyor bu gardan
Seveni ayırır anadan evlattan yardan
Ayırt etmez sarıyı beyazı karadan
Sırtına vurduğunu almış gidiyor

Nice tomurcuklar açmadan bu yolda soldu
Körpe kuzular anasız babasız öksüz kaldı
Kimisi yaşadı kimisi perişan oldu
İlahi kervana hepsini katmış gidiyor

Bu tren duraksızdır gider durmadan
Hasreti götürür gurbetten sıladan
Böyle emreylemiş ulu Yaradan
Ecel rüzgarını önüne katmış gidiyor

Ezraildir bu trenin kaptanı süreni
Rotası bellidir yoktur direksiyonu dümeni
Aşar gider ötelere dönülmez yola
Zaman tünelini delmiş ukbaya gidiyor

Ahir şehridir güzergahı menzili yolu
Tıklım tıklım gam gasavet dolu
Farketmez ağası zengini yoksulu
Sırtına vurduğunu almış gidiyor

Birgün ortalık karışır olursa tufan
Ecel denen derde hiç olur mu derman
Ezrailin elinde yazılmış ilahi ferman
Hepsini bir sebebe bağlamış almış gidiyor

Hülvaniyim bu trendeyim bu yoldayım
Ne yakındayım ne uzaktayım
Tam elli ikinci duraktayım
Arkada sevdiklerini maziyi bırakmış gidiyor