Ömür Treni Şiiri - Ahmetcan Kalır

Yaşamaktan öteyiz, ölümden beri ...
Geri geri koşuyoruz tüm acılara çıplak ayaklarla!
Koşarken düşüyoruz ha bire,
Kalbimiz kanıyor hatta.
Hatta toplamaya bile vakit bulamıyoruz kırıklarımızı!
Ayağımıza, sırtımıza batıyor hatıralar ,
Gözümüzden  boşalıyor anılar,
Sanki  yeniden dolarcasına!
Sonrası mı?
Kaçıyor ömür treni işte!
Kaçıyor durmaya yeminliler,
Kaçıyor ağızdan bir bir kelimeler!
Yetişemiyoruz ardından kalanların,
Kalanların ardından el sallıyoruz tüm sevdiklerimize.
Omuz üzerinde taşıyoruz belki de bir çoğunu,
Bir çoğunu tek tek ugurluyoruz sonsuza...
Sonsuzlaşıyor ansızın kalkışlar,
Sonsuzlaşıyor  ansızın dertler acılar,
Sonsuzlaşıyor ya  özlem  amansızlaşıyor  tüm
sancılar!
Dursak nefes nefese,
Durmasak durum acele ,durum vahim !
Acele acele ,sürünerek ,
Haykıra haykıra ,yırtınarak
Çığlık çığlığa ,susarak,
Susarken , hıçkırarak!
Diz kırarak ,
Keşkelerle, uğurluyoruz tüm sevdiklerimizi...
Göz göre göre gidiyor her şey her bir şey!
Tutmaya ömür yetmiyor,
Bırakmaya onur!
Velhasıl,yaşayalım derken
ölenlere ayıp ediyoruz...
Vesselam...