Ömür Dediğim.. Şiiri - Osman Atasoy

Ömrümü ömrüne adadığım bir yarim vardı şu yakın zamanda..
Şimdi kaybettim herşeyimi ve sanırım ömrüm hala o iki gözün karanlığında..
Ömrümü tutsak ettiğin gözlerinle başka birini yaşatma..
Kısacası o anı bana bir kez daha yaşatma..
Yazdıklarımı sadece yazdıklarımdan ibaret sanma;
Çünkü yeminliyim daha fazla zarar veremiyorum aşka..
İçimde kıyametler kopuyor vazgeçtim sanıyorum herşeyden bir anda..
Aklıma geldin ve ıslandı yastığım bir kez daha..
Aklımdan hiç çıkmıyorsun ki ben unutamıyorum sen gibi bir an dahi olsada..
Ve yaşayamıyorum yaşadıklarını, seni görüyorum baktığım her simada..
Bu satırlar senin için sıradan birkaç cümle bile olsada;
Ben senin hayal bile edemeyeceğin kadar bağlıydım bu aşka..
Birkaç adım daha kalmıştı, ulaşmıştık oysa hayal ettiğimiz aydınlığa..
Henüz doyamadan gözlerine, ve dokunamadan mutluluğa; battı tüm hayallerim bataklığa..
Şimdi ben bu yıpranmış gençliğimle; ne yeni bir bahar ararım caddelerde..
Nede seni unutmayı denerim; onurumu hiçe sayıp ayaklar altında ezsende..
Hayatı dumanla beslerim; ve yanar biterim günden güne o yüreğimde yanan ateşle..
Hayallerimi izlerim; ve yanımda hiç olmasan bile ben onları yaşamayı denerim..
Keşke görmeseydim veya kapasaydım gözlerimi,
Bilmiyorum o zaman yürekten söyleyebilir miydim Seni Sevdiğimi..?
Bil ki ağlıyorsa gözlerim her gecenin sonunda; Nede sadece o Ömür dediğim Gözlerin..!