Ömrümün Suları Şiiri - Tolga Bozbek

SULARI ÖMRÜMÜN Arzu`ya kısık bir sesle yazılmıstır...

Arzu`nun elleri
her gece Lodos`a benzer;
siz biraz Zeki Müren seversiniz,
birazda Sabahattin Ali...
Martılar uçar saçlarınıza ilk Kürdili Hicazkar da
en az sizin kadar sarhoşumdur oysa
İzmir`in incir ellerinde
her gece bir Yunan öyküsü dinletir kendini
ısırgan otu kokan ellerinize...
Boşuna bağırmayın!
kimseler duymaz sesinizi;
köpül köpük deniz,
denizde Lodos,
Arzu,
ve beni yiyip bitiren hasret:
hiç bir adaya sığınamazsınız….

Arzu`nun elleri çiçek toplamaya
yakışır sabah olunca.
Ne Mimoza sevinci yeter artık güne,
ne Cezayir menekşesi…
düpedüz delisinizdir besbelli
sabahları sevgilinizi öpmeye,
ama onun ellerine
bögürtlen kırmızısı bulaşır,
bir de, bir kadeh şarapa yaralanır…

Arzu`nun elleri,
büyük bir acıyı onarır her öğle sonrası;
iki badem dalı kırılıp,
yüzümle bir düşer avuclarına.
Ölü askerlere hemen ağlanılmaz, biliniz!
Uğraşmayın, geri getiremezsiniz:
Hudutlar o kadar uzak,
yeryüzü işte bu kadar dardır...

Nedense Arzu`nun gülüşü,
evlerinin arka bahçesi yasaklanan
çingene çocuklarının hırsızlığına benzer:
biraz yoksul, biraz çaresiz.
Roka`da ki efkardır sofrada buğulanan,
Akdeniz havasında bir gitar,
diğeri keman:
uzaklık işte bu kadar acıdır...

Arzu`nun gülüşüne,
Kasım akşamlarında İstanbul eklenir birde.
Unutmayın! Her Kasim İstanbul`da
İstanbul kadar yağmur yağar,
ve belki de buyüzden hüzünlüdür,
Alibeyköy Okmeydanı`na kadar,
Taksim`de de aslında
herkes mutlu değildir.
Siz deyin Bakü`de ki maviye
Waşington`dan kırmızı akar,
biraz çöl,
biraz kurşun,
biraz kuraklık,
ve gözyaşı..
ama ne olursa olsun siz
bir gülü asla kırmayın….

23.08-0810 2002