Ömrümün SON Treni Şiiri - Sinan Karakaş

Ömrümün son treni, kalkmak üzere gardan,
Söyleyin geçen var mı, nasıl geçeyim yardan,
Elim mahkum gitmeye, biletimi kesmişler,
Bir haber bekliyorum, gidilen son diyardan,

Bilet yoktur elimde, parmağımı basmışım,
Belki dönerim diye, kağıda not düşmüşüm,
Çalınan her düdüğe, pür dikkat kesilerek,
Trenden indirecek, kondüktör aramışım,

İlk yardım yok trende, yere düşen düşene,
Bakıyorum eliyle, mezar eşen eşene,
Kolay değil yaşamak, hele ayakta durmak,
Hayatın kendisiyle, güreşen güreşene,

Düdük her öttüğünde, yüreğim hoplanıyor,
Yola çıkan her insan, birebir toplanıyor,
Herkesin seveni var, bir de bekleyenleri,
Gitmek istemeyenler, ne yazık coplanıyor,

Hadi gitmiyorum de, kim seni dinleyecek,
Ağlasan da nafile, hiç fayda vermeyecek,
Çaresi yok herkesin, gitmesi gerek elbet,
Bu yoldan giden herkes, geriye dönmeyecek.