Ömrümün hazan akşamında Şiiri - Önal Irgıt

Ömrümün, bir hazan akşamında
dönmüştün, yine bana sen;
lakin, hasta kalbim,matemini duyuyor şimdiden kışın
ruhum yorgun, bakışlarım durgun;
sen ki hala başımda, bir meltem ılıklığı ile esen;
dört mevsim bahar yaşayıp,
hiç solmayan, zümrüt bakışlımsın

Varsın, ömrümce yaktığım ateşim,
artık, köz köz olup, beni de kül etsin
ben kül olsam da, sen gam çekme güzelim,
inan, benim biricik sevgilimsin
Ne çıkar, hazan yaprakları gibi, tenim sararsa;
sen, nasılsa hep baharsın
sevenlerin günahı olmazmış derler;
dilerim, sekiz cennet kapısı da, sana açılsın