Ömrümün Baharı Şiiri - Sinan Yolcu

Menekşe gözleri öylesine manalı öylesine derin baktı
Sanki çölün ıssız bir yerinde gizli kalmış bir vahaydı
Tutuldum rüzgarda uçuşan ipeksi saçlarına
Yanıp sönen yıldızlar parlıyordu o pak alnında

Görünce onu eridi sıkıntılarım, güneşi gören buz gibi
Onu kaybetmemek için kabullenmiştim bilerek yenilmeyi
Oysa onun yoktu öyle bir derdi
Ne kadar güzel olduğunun bile farkında değildi belki

Düşünüyorum mümkün mü diye bu sevda
Evet ben seviyorum ama
O ne hissediyordu acaba
Belki de hiç gelmemiştim aklına

Bu sevdadan bir sonuç çıkmasa da
Bana sevmeyi hatırlattığı için minnettardım ona
İyi ki denk geldin hayatıma
Umut etmekle sevmekle ulaştırdın beni ömrümün baharına...