Ömrüm Şiiri - Deniz Kalacı

Zamansız budanmış çırılçıplak bir asma gibi üşüyor ömrüm
Anılarım yok artık, sevdalarım yok
Ne iyi ne kötü yaşamışlığım yok
Kimselerin ayak basmadığı bir kaldırım kenarında
Yeni doğmuş bir bebek yalnızlığı sadece
Ilık kar tanecikleri gibi yağıyor kavak pamukçukları üzerime
Ancak bir kardelen kadar aciz
Bir volkan kadar sakin bekliyor,
Ve ancak Azrail kadar korkuyorum
Görkemini yitirmiş ölümden
Üzerime gelme zulüm, yüreğim yakar varlığını
Üzerime gelme zulüm, ruhum ezer seni
Dağılırsın sesimden…

Dallanmış budaklanmış yemyeşil bir asma gibi büyüyor ömrüm
Anılarım yok artık, sevdalarım yok
Ne iyi ne kötü yaşamışlığım yok
Bir uçtan bir diğer uca
Darmadağın bu insan kalabalığında
Yalnızlığım yok…
‘’Seni anlıyorum’’ deme ne olur,
Beni anlamana imkân yok.

Bir uçurum kenarında durup
Sırf manzarası güzel diye
Kendini boşluğa bırakmak istedin mi hiç…
Tam bunu yapacağın anda
Sana benzeyen bir şeyin karşında durup
‘’Ne yapıyorsun ölürsün’’ dediğini duydun mu?
Aşağı baktığında,
Kan gölü içinde kendi cesedini görüp titremeye başladın mı?
Ve korkunun seni utandırdığını hissettin mi?
Ağlamak istedikçe öfkelendiğin oldu mu hiç.
Bir şeyi hem çok isteyip
Hem de dileğinin gerçekleşmesinden korktuğun oldu mu?
Birine âşık olup, seni sevmesinden korktun mu?
‘’Seni anlıyorum’’ deme bana ne olur…
Beni anlamana imkân yok.
‘’Seni seviyorum’’ de yeter.

ChatlaC_/ 05 / 02 / 2005