Ömrüm Şiiri - Gökhan Çoban

Öyle bir hal almış ki ömrüm,
İçinde nice kasırgalar,sayısız tufanlar kopuyor.
Ne rotam belli ne de sığınacak bir limanım var.
Her gün boğuluyorum bu hasretin denizinde.
Ve her seferinde umudun sürüklediği dalgalarla
Sevdanın sahillerinde geliyorum kendime.
Issızlığımı anlatıyorum,
Güneşin kızıllığında yanan kumlara.
Bir ömür böyle tükenip gider mi acaba,
Birine feda etmek varken oysa.
Seve seve adamak birine tüm hayatını.
Son nefese kadar, sadakatle samimiyetle ve de aşk ile.
Ne anlamı kalır ki sadece sen yaşarsan.
Halbuki,
Canından bildiğinle canım dediğinle yaşamaktır,
Seni ve hayatını anlamlaştıran, değerli kılan...