Ne çok unutuyoruz. Her gün biraz daha azalıyor kelimelerimiz. Sen bana kelimeler bağışladın. Sevmeyi öğrettin. Sen bana bilmediğim aynalardan göründün. Şimdi, takılıp kaldığın dünya uykularından seni uyandırmak ve 'hoşçakal' demek isterdim. Uyu sevgilim. Benim belalı aşk yolculuğumun biricik mimarı. Uyu...
Kim bilir, hangi baharın melteminde esiyorsun,
Hangi kuşun kanadında, dünyayı seyrediyorsun
Hangi gül, senin teninde kokuyor,
Hangi yakamozun parıltısında gözlerin,
Belki de;
Gökkuşağının yedi rengindesin..
Sen miydın yüreğime kor düşüren
Sen miydin içkiye çelen aklımı
Yıllar boyunca uğruna ağladığım
Sen mıydin ankaralım........
Seni sevdiysem suçlu ben miyim?
Her sürgünün gözlerine
Bu sebepten ah geceye
Kanatlanmış güvercine
Kırılacağım,kırılacağım
Yeter ki bil sen
Uzundu saçların sevdamıza tezat. Kahve gözlerinde kaldı umudun kırıntıları, Sen gittin, ruhumun terki o vakte denk düşer. Nereden bilirdim narın ellerinin, kocaman bir yüreği söküp de sürükleyeceğini peşinden. Nereden bilirdim bu şehrin gidişinde üzerime çökeceğini. İki duvar arasına sıkıştım, nefes alamıyorum, sakın kurtarma beni. Yıkık bir kentin molozları arasında yarısı terkedilmiş bir yürek aranıyor,
duyurulur!
Hükümsüzdür.Hükmü geçmiş bir sevda artığı yüreğim. Arama, bulma beni. Çok geceler ortak ettim gözümde yaşlara. Aydınlanmıyor artık bedenim, Gölgem de yansımaz sokak lamlarında. Terkim ben, gidişim sana düşer, Bir yarım hala yollarda…
Aşk nasıl da işliyor insana,
Be Lindam!
Yüreği tel tel oluyor insanın,
Gözleri duman duman.
Elleri buz tutuyor insanın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!