1977 Elazığ doğumludur.
İlk ve orta öğrenimi Elazığ'da tamamladıktan sonra Matematik bölümünü okumuştur.Öğretmenlik mesleğini 23 yıldır yapmaktadır.Ankarada ikamet etmektedir.
Ben penceresi açık kalmış bir ev gibiyim.
Sen içime dol,es ese bildiğin kadar.
Havalandır tüllerimi,çarp iç kapılarımı,
kır camlarımı,düşür duvarlarımdaki tablolarımı,uçur masamdaki kağıtlarımı,
söndür ocaktaki ateşimi,savur saçlarımı,
okşa düşlerimi, ta ki pencerem kapanana kadar...
Minik bir serçenin konduğu dalım.
Ürkek bir ceylanın kaçtığı yönüm.
Sevmeye yetmiyor inan beş duyum.
Ölümü isterken kurtuluş diye,
yaşama bu kadar tutunmak niye?
Gülüşlerinde kaybolduğumu
Bakışlarında yol bulduğumu
Hasretinle her an yoğrulduğumu...
Giderken dönüp de bakınca bana,
dünyayı benimle kucaklasana.
Hasretin okları var,herbirinde bir mâna.
Kalbin payına düşen,tabi ki de süveyda.
Öyle bir sızısı var... İnceden ve de derin.
Kirpiklerinden mi geldi değdiği yer çok serin.
İnan,olsun istemem bağrım yanarken suyu.
Evet vakit geldi...
Hazırlanmalıyım!
Bu tren bu yerde son kez duracak!
Acele etmeliyim, çabuk olmalıyım!
Yoksa;sonraki durak hiç olmayacak!
Peri suyunun kenarında papatya toplayan kız!
Güneşin takip ettiği sensin.
Zannetme ki güneş hep doğar ve hep batar.
Su sesine meleyen kuzuların şarkısı,saçlarındaki örgülere yazılmıştır halbuki.
Ve sen,
-
Fuat Emir Yılmaz
Tüm YorumlarElinize emeğinize sağlık çok güzel şiirleriniz var tekrar ellerinize sağlık bestelerinizi ve müzikal eserlerinizi de görmek istiyoruz teşekkür ederiz