Karanlık yerim
Durduk yere seni düşündüm
Gece karanlık ve berraktı
Ay ışına koyuyordum olmuyor
çıkarıp yıldızlara asıyorum tutmuyor
İçimdeki insanı,saklamaktan vazgeçtim.
Saklayarak onu eskitmiştim;
eskiyen benmiydim?
Sanırım onu çoktan kaybettim...
Kayboldum
Kaybettim kendimi,haberin olsun
Bulup getirene helal olsun
Ben benimle iyi değilim
Bırak biraz da bulanda kalsın
Kelebek
Bunu kendimden bile beklemezdim;
bir kelebeğin peşine takıldığımdan,kimseye bahsetmezdim
Galiba sır olmak üzereydim
Sırdım!
Kelimeler
Kelimelerin çerçevesi kırıldı
Fikrimin eşiğine dağıldı
Acemi,çaylak imgelerim kala kaldı
Suya sabuna dokunmayan imgeler
Leke
Nerden bulacaktım şimdi
sana uygun şiir'leri
Bütün şarkılar bitti
Sazlar çoktan çekip gitti
Masanın sesi
Masaya her oturuşumda
Boş oturuyordum
Öyle boş derken,bonboşda değil
Akıl boşlum da olduğu olurdu
Mavi rüya
Bulutları siliyorum gökyüzünden
Sonsuz maviliğe katılıyorum
Kendi mavime boyuyorum herşeyi
çivit mavisine değil
Mutluluğun sahibi bekler beni;
Bende hüznü kaldı
Yüreğimde izi kaldı
Dilimde bir sözü kaldı.
Çıkarıp vereçektim hepsini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!