Biyografi
Ve ben de şairim
Zerre kapılsa sele
Dalar öyle kalırım
Kaçarken kuyruğunu bıraksa bir kertenkele
Ondan ilham alırım
Ben Ömer Koyuncu
Dokuz yüz altmışaltıda doğdum
Tütünün ahırında
Her dem yeşil ovada
Erbaa da
Bir kıza sevdalanmadan önce sevdalandım şiire
Şairlerin az yaşadığını bile bile
İlkokul bitimimde
On ikimde
Onun yüzünden oldu
Hep onun yüzünden
Hep onun yüzünden
Bu aklımı yitirmişliğim
Cep delik dedi
Bedava yaşıyoruz dedi
Kapattı gözlerini İstanbul’u dinledi
Duyurmak istedi sesini mısralarında
Ben duydum kendi çapımda
Ve tutsak oldum ona
Orhan Veli’ye
Tarancılar Külebiler Kamular Asaflar geçti ardından
Bekir Sıtkı vurdu beni sonra
Nâzım savurdu
Aldı götürdü Karacaoğlan
Yunus kavurdu
Bedri Rahmi fark ettirdi kulaklarımın keskinliğini
Ondan öğrendim hasını şiirin
Bir çiçeği sevmeyi Ceyhun Atuf’dan
Her şeyi görmeyi Veysel’den
Kerâmetin başta olduğunu Veli’den
Ve Mevlâna ile çektim sema
Ve daha sayamadığım birbirinden hünerli üstatlar arasında
Çalkandım durdum yıllarca
Hepsine âşık oldum
Ben Ömer Koyuncu
Hayvanları severim
Bitkileri de
Mikroorganizmaları da
Türdeşlerimi de tabi ki
Sırt çevirmem bir tekine
Uzanan eli itmem
Ustalardandır hoş görüm
Muharebeye gitmem
Geleceğe giderim
Güçlüdür sezgilerim
Önceden tahmin edebilirim olacakları
İlelebet kalacakları
Ama kâhin değilim
Diyene de inanmam
Yıldızmış el çizgisiymiş
Yorumlara kanmam
Öyle her şeye de inanmam
Aşk maşk da dâhil
Kerem gibi yanmadıktan
Aslı gibi olmadıktan sonra sevmek neye yarar
Ah eskidenmiş o yanık sevdalar
Atasözlerine inanırım
Onlar deney birikimiymiş
Onlar aklın ürünüymüş
Göğe direk denize kapak olmazmış
Gereksiz şeyleri sevmem
Başakları severim
Şairleri severim
Kızımı severim
Yeşil yamaçları sık ağaçları
Fakir kitaplığımı severim
O küçük köşedir doğal yaşam alanım
Üç beş nâçiz şiirimse
Vârisime kalanım
Olsun yazgı der geçerim mirasıma
Kadere de inanırım
Kabulümdür her hüküm
Yaratanı tanırım
Sağlam bir delil olarak görürüm her şeyi
Darwinizm’den sakınırım
Akıl vermiş ‘’Tek gerçek’’
Etrafa bakınırım
Tarafımdır da
Yanlışı desteklemem
Kızarım eğrinin sözüne deyimine
Sızarım doğrunun fikrine eğimine
Dostluk başka alış veriş başka diyenlerden de değilim
Önde gelir o iki heceli kelime
O yüzden ibimedimya bir türlü
Baksanıza halime
Ben Ömer Koyuncu
Küçükken bir boya kalemi bile olmayan
Oğlum okusun diye
Annesinin bir yanı kırık plastik leğeni ters çevirip
Çalışma masası yaparak önüne koyduğu çocuk
Erken tanıdım bu âlemde çiği
Çabuk düştü sakalıma kırağı
Ben Ömer Koyuncu
Üstatların çırağı
www.omerkoyuncu.com
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!