Uslan be gönül, aşk aşk diye aldanma
Birkaç tatlı söz ile bir tebessüme kanma.
Garantisi mi var sandın, yarınlar bile meçhul.
Öyle bir dünyadır ki, her sözü doğru sanma
Boşuna ümit edip hatır, kıymet arama.
Verse de yaradan gönlüme elem
Kalkışmam isyana etmem hiç sitem
Dinmesede acım çekilmez çilem
Yine de şükreder yarim var derim
Düşünür dururum vuslat ne zaman
Benim deme hiçbirşeye, kalmaz ki sende ebed
Sahiplendiğin can bile senin değil emanet
Aç artık gözlerini ömür dediğin bir rüya
Sana biçilen günler bir bir bitecek elbet
Yüreğinde merhamet taşı, feragat et nefretten
Geceler...
Bilmem nasıl tarif etsem seni, ömrümün yarısını çalan geceler.
Mutsuzluğumun müsebbibi, ruhumu daraltan, efkarımın ve hüznünüm en samimi dostu geceler.
Bak başbaşayız ve sen yine daha güçlüsün, azametin karşısında döktüğüm gözyaşların tanığısın
Senden bu derece nefret ederken, seninle başbaşa kalmak nasılda zor.
Seni bu derece sevmezken gündüzü sana feda etmem ne kadar da anlamsız
Düşlerimdeki sınırları bile aşamazken, bitmeyen bekleyişlerim...
Sözcükler boğazında düğümlenirken yürekten haykırışlarım,
Hissiyatımı lisanım tercüme etmiyor dercesine...
Ah ne yazık! gururun kalbine hükmetmiş
Acılar içinde kıvranırken, tüm bedenimin hakimiyim deyişini duyar gibiyim,
Ah ne yazık ! Sana gelişimin önünde hep bir engel ve ne zaman kalkıp gelmeye yeltensem, ya yollar kapanır aşamadığım, ya da gönlün.
Yüreğinde merhamet kalmamış gafil insan!
Sanma fani dünyada hep baki kalacaksın.
Nice sultanlar göçtü, saltanatlar yıkıldı dediklerime inan,
Toprak olduktan sonra özüne döneceksin
Her gün bir koşturmaca her gün ayrı bir telaş,
Yarim, can bildiğim sevdiğim,
sesin pek uzak soğuk iklimlerden geldi
Sanki aramızdaki mesafelere mesafeler eklenmiş
Özledim demende bile bir derinlik sezmedim
özledim demen söylenmesi gereken birşeymiş gibi
De bana sevdiğim benden usandın mı yoksa
Derindir yaralarım dökülmez dile
Duymaz çığlıklarımı sevdiğim bile
Gülüşler tebesüm sadece hile
sus derim gönlüme ölüm yakındır
Kanar yüreğim dünden bügüne
Ey karanlık yollarda yürüyen insan !
Günahkar ateşin ve karanlığın esirisin sen.
Toprak ve nurdan yaratıldın, kirletme aziz ruhu
Esaretinden kurtul, gittiğin yoldan et rücu
Mutluyum dediğin yerde, kana susamış beşer
Uzaklığı aştık da sevdiğim, mesafeleri kaldıramadık aradan. Bir kısır döngüdür sana olan özlemim. Tam bitti derken, her an yeniden başlar. Dinmeyen hasretim esir alır bedenimi ve hesap sorar bana sensiz geçirdiğim her an. Bilmem ki adına kader mi demeli sevgili.
Mutluluğu tam yakaladım derken bir hüzün kaplar yüreğimi sevgili. Vefasızlık mı desem yoksa yüreğine hükmedenlere mi kızsam bilemedim sevgili. Bedenimin her zeresinde sen varken fikrinde başkalarının Bilmem ki adına kader mi demeli sevgili.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!