Ölürsem bir çocuk gibi öleceğim

Ah diye konuştu adam
Bir şey olmamış gibi ölüme karşı
Z harfine varana dek

Ve her şeyin bittiği yer
Ayaklarımı suçlayamam
Üzülmeyecek kadar üzgünüm şimdi
Bir kitap gibi sessiz
Susmak yakışıyor artık
Öldüğüm yerde yaşamak bile olsa

Gitmek mi
Yoksa bir daha gelmek mi komik olan
Çare yok
Kanımı kaynatan intikamın güzelliği beni zehirlese bile
Gitmek için bir sebep arayacak ayaklarım
Var mı öyle güzel bir gerçek
Yaşadıklarımın bir açıklaması olacak

Ölürsem bir çocuk gibi öleceğim
Ve neden öldüğümü anlamayacaklar
Cesetleri otopsi yapan görevliler
Çare yok
Ölmüş biri için intikal eden ambulans
Neyi berkitir
Neye yarar ölünce çiçekler
Mürekkebin acı ile akması
Yaşadığım şeylerin kim bilir yüzde kaçı

Beklemek yok
Beni öldürecek olan zanlı
Yahut tanık
Geç kalmaya mazeret bulamayışı
Beni öldürecek kadar haklı

Halbuki zaman
Rahat bir uyku için oldukça iyi
O da yoksa bir günahım
Geçmiş yıllarıma baktığımda
Otobüs duraklarında otobüs beklemekten başka bişey değil bu
Ölümü beklemek
Zaman
Allah almadıktan sonra ne kadar acı

Ölünce ne olur bilmem
Sevdiğim kızların aklından ne geçer
Beni eski kitaplar alır mı aralarına acaba
Bilmem

Ölürsem
Acıkmayacağım mesela
Ablam günde beş kere yemek yapmayacak
Belki de ölümüm güzel olacak
Ölürsem beş parasız öleceğim
Bu güzel
Verecek bir cevabım olacak

Peki neydi
Ölen çocuklar için yaşamak
Belki görmeyecek gözlerim artık
Art niyetli kişiler tarafından işlenmiş çocuk cesetlerini
Açlıktan ölürken esmer tenli insanlar

İnsanlara bakınca küfrüm artıyor
Dünya dönmekten bozulmuş bir kere
Ben mi körüm yoksa
Şehrin insanlarına göre merhamet
Ticaret merkezleri, dükkanlar gibi bir şey olmaktan başka ne
Ne kadar ucuza alabildiysen
Senin için odur merhametli ve en güzel insan

Yazık ki evet
Bir yarıştı belki dünya
Altın ve dolar ne kadar gösterişli ise
Zulamızda o kadar buruktu lira

Elbette
Başka ne olabilir ki
Sonu getiren bir şey mi lazım anlamak için bize
Dünya bizim için soğuk bir cehennem değil ise
Neden üşüdü çocuklar

Annemi ölürken gördüm
Yüzü koyundu neden
Düşündüm
Ama geçmedi aklımın ucundan
Ölüm ne tuhaf bir şey
Ölürsem
Elbet üzülecek bir takım insan
Ama on parmağımdan fazla değil
Belediye başkanı olsaydım misal
Bütün sevdiklerime dokunurdu bu acı
Hiç olamasa bile
Güzel bir sela okunurdu acıklı

Ölürsem
Çiçeklerle süslemeyin mezarımı
Acıyı güzel göstermez bu
Gövdeme ekin onları
Belki bir umut işte

Bir dua edin sessizce
Artık ezbere bildiğiniz ne varsa
Bir Fatiha belki
O da doğru kaldıysa

Ah
Bir bilseydim gençken öleceğimi
Mermer işinde çalışmazdım
Ne tuhaf
Mermer denince akla ölüm gelmesi

Ölürsem
Yerimi yadırgamayacağım belki de
Babamın biçtiği mertekler bana çok şey öğretti
Çare yok
Öğrendim
Yaşamak, güzel bir insanın yapacağı bir şey değil
Benim harcım değildi zaten ne aşk
Ne de çocuk kalabilmek

Öleceğim
Yaşanacak bir şey mi kaldı
Neden üzüldüğümü kimse anlamayacak
Ve neden yalnız olduğumu

Artık olan oldu
Ölen öldü
Geri dönmeyecek
O karanlık şeydir ki şiir
Beni hatırlatacak
Dünyaya verdiğim o acı ile meşhur kılacak

Beni
Gözleri ıslak yorgun çocuklar anımsatacak

Ömer Altıntaş