Olur mu ahmak Şiiri - Evrim Evrensel

Lale, Sümbül, Çiğdem, Nergizim derken,
Hercai menekşe, kıs kıs gülerken.
Kardelenim boynu bükük beklerken,,
İhanete hiç yol olur mu ahmak.

Hani İnsan nerde kaldı bu sıra,
Sürüsel varlıksa yolcu ahıra,
At eşekle döndü bak gör katıra,
Kısırlardan hiç döl olur mu ahmak.

Kemaletle evrilir kişi özü,
Vezir de, Rezil de eyleyen sözü,
Yakanı ateştir, pişiren közü,
Yanmadan da hiç kül olur mu ahmak.

Çevirme dost meyin ekşi sirkeye,
Aşk ile söylenen, dilde türküye,
İçindekine bak, boş ver hırkaya,
Kara çuldan hiç şal olur mu ahmak.

Evrim Evrensel sök atıp bunları,
Doğrul, ayağa kalk, kır zülfikarı,
Çalışır kovanda bal yapar arı,
Sarıcadan hiç bal olur mu ahmak.