Ölünce Sevemezsem Seni

Ben ölmekten korkmuyorum.
Ama seni sevemeden ölmek fikri
Bütün mezarlardan daha soğuk,
Bütün gecelerden daha uzun.

Bu dünya neler gördü…
Sevip susanları,
Kaçırıp özleyenleri,
Yan yana olup yürekten uzak kalanları…
Ama ben seni böyle sevmek istemem.
Eksik bir sevda taşımak istemem mezara.

bir sabah uyanamazsam
Ve sen hâlâ bilmiyorsan içimde kaç fırtına koptuğunu?
Ya o mesajı atmadan,
O “seni seviyorum” cümlesini söyleyemeden
Gidersem bu dünyadan?
İşte ben ondan korkuyorum.

Sana kızsam bile,
Sesini duymadan geçmesin istiyorum günler.
Kalbim bazen “vazgeç” dese de,
Ruhum hep bir köşeden “bir daha sevemezsin böyle” diye fısıldıyor.
Çünkü sen öyle bir yerdesin ki içimde…
Ne tam ulaşabildiğim,
Ne de vazgeçebildiğim.
Bana kalmadın,
Ama benden gitmedin de.

Ve ben…
İşte bu aralıkta sıkışmış bir ömürle yaşıyorum seni.
Belki bir gün,
Yanaklarımızı rüzgâr okşarken değil de
Toprak serinliğinde buluşacağız.
Belki bu dünyada değil…
Ama yine de ben orada bile “geç kaldık” demek istemem.

O yüzden…
Ölünce sevemezsem seni,
Hayattayken bağışla beni.
Kırıklarımı, sessizliğimi,
Çekindiğim bakışları,
Atmadığım adımları…
Çünkü ben seni
İçimden gelerek seviyorum.
Ama bazı sevgiler var ya…
Sadece kalpte yaşar, dudaklara ulaşamaz.

Ve ben…
Biliyorum ki,
Bir gün gözlerimi kapadığımda,
Sen hâlâ bilmiyorsan seni sevdiğimi…
İşte o zaman
Ben gerçekten ölmüş olurum.