Ölünç Alabilir Miyim? Şiiri - Ayşenur Koç

vestiyerde üstünkörü bir yaşam asılı
kendi ücrasında hevesle oyalanmış.
severdi de begonvilleri,
ve o uzaktaki köyden batırmayı güneşi.

panjurları pembe değildi,
hiç olmadı,
hayalini de kurmadı.
kemirmişti onu ruhundan başlayarak
içinde yaşamaya çabaladığı bucaklı evren.

kalbinin odacıklarında süregelen
dans bitti.
evet, belki vurulmuştu
fakat bilmiyorlardı
hissizliğini hedef aldıklarını..