Ölümüne Sevdim Şiiri - Hazar Uzun

Ben seni aşkın en kara yerinde,
Mecnun’dan da öte, çölde, derinde.
Kerem gibi yandım közün elinde,
Ölümüne sevdim, bilmedin gitti.

Leyla olamadın, Aslı düş oldu,
Bendeki sevdalar taşmış sel oldu.
Yeşil gözlerinle bir cennet doldu,
Ölümüne sevdim, görmedin gitti.

Alnıma yazılmış sensizlik, yasım,
Bağrımda bir hançer, gözümde yaşım.
Ne ahım tutuyor, ne aşkın hırsı,
Ölümüne sevdim, duymadın gitti.

Başkası okuyor gözlerinin şiirini,
Bense suskun, bense viran, bense esiri.
Sensiz gün doğmuyor, geceler'de zehirim,
Ölümüne sevdim, bilmedin gitti.

Alnıma kaderin mühürü vuruldu,
Gönlüme baharın kışı oturdu.
Toprak bile aldı, sen almadın mı?
Ölümüne sevdim, öldüm de bitti...