Ölümüne Aşk Şiiri - Berat Eren Sönmez

Belki de aşkı aşk yapan sensin
Ya da ayrılığı unutamayan bendim
Sensizlikte ölüm gibiymiş aslında
Sana olan hasretinden boğulan
Şiir hastalığından deliren
Kokunu özledikçe nefes alamayan
Buz gibi bir havada aşkından yanan
Yüreğinin sesini duyuramayan dilsiz
Kalemi kırılan bir mahkum

Yarasına merhem süremeyen hasta
Derdine derman bulamayan garip
Yenilmiş bir komutan
İntihara meyilli bir genç
Aşkı mutluluk sanan cahil
Hiçliğin ortasında yalnız kalmış âlim
Yaşadığını yaşatmak isteyen zalim
Katiline aşık olan masum
İşte o zavallı bendim

Belki de bir daha uyanmamaktı tek çare
Her sabah yeni bir umutla güneş gibi doğan sendin
Her gece karamsarlık ve hüzün içinde ölen de bendim