Ölümün sessizliği Şiiri - İlyas Genç

Rüzgar yaprakla sevişirken
Ben güneşten saklanıyordum
Ne rüzgarın nede yaprağın
Günahına şahit olmadım...
Nedense her ülkemde
Darbe olduğunda ben tutuklandım..
Hiç sucum yokken bin defa yargılandım
Hep bana kucak açacak bir yar aradım
Ne yar buldum ne de bu davadan aklandım
Hayatım boyunca hiç görmediğim
Bir sevişmenin tek tanığı olarak yaşadım…
Bin defa öldüm bin defa dirildim
Bu kara lekeyi üzerimden
Bir türlü atamadım
Yüz yıl sonra işlenecek cinayetlerin
Sanığı olarak arandım
Ama, hiç bir zaman
Hiçbir davadan aklanamadım..
En sonunda
Bir Perşembe sabahı
Çınar ağacının dallarında sallandım,
Ne rüzgar suçu üstlendi
Ne de yapraklar bir gram göz yaşı döktü
Bütün direnişlere ölüm kokusu çöktü
O gün bugündür ne zaman rüzgar
Yaprakla sevişmeye kalksa
Gökyüzü siyaha bürünür
Yıldırımlar düşer,şimşekler çakar
Bulutlar ağlamaya başlar..