Ölümün Sessizliği Şiiri - Yunus Bingöl

Zaman geçer durur karşımda
Bedenim erir zamanın karşısında
Alışamadım kendime
Alıştım kara toprağa

Gözlerinden vazgeçtim
Daldım ölümün bakışlarına
Var git buralardan, benden sana hâyır yok
Ölümle nişanlandım, dünyanın haberi yok

Ölüm bir buseymiş mezar taşımda
Ayrılık kor bir alevmiş gözyaşımda
Bir damla sevdan düşse de kirpiklerime
Yine de yol alırım ölümün sevdasına

Ölüm bir okyanus olsa
Ben ise, ölümün içinde bir damla olsam
Atılırım her lahza ölümün kollarına
Isıtırım soğuk cesedimi ölümün kollarında