Yok olmak korkusunun ağır zırhlarına büründü,
Ve canı tenden çeken bir son nefes gibi,
Pişmanlıklar kılıcını çekti yine bugün,
Gaipten bir ses yankılanır ömrümüzün duvarlarında,
Zamanın herhangi bir anında,
Bir akşamüstü ya da bir sabah,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
şiirinzle tanışmaktan memnunum...bana zevk veren bir üslup ve anlatımınız var...tebrikler
Bir iç hesaplaşma gördüm şiirde...Her zaman yapmalı kişi bu hesaplaşmayı kendiyle...Ölüm değil aslında, yaşam hatırlattıkça...
selamlar ve sonsuz sevgiyle.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta