Ölümü Koklamak Şiiri - Mehmet Enes Kardaş

Usul usul gece
Daha, daha da karanlık içi,
Bir insan bedeninin.
Gündüzün en karanlık noktası diyorum,
Her saniyemi çağrıştırıyor bir bakıma.
Durup ortasında bir cigara yakıyorum.
Zifiri karanlıkta bir kızıllık dökülüyor resme,
Tüm olmazlar toplanıyor başına insanın.
Oluyordu aslında,
Ya da biz oluyor sanmıştık.
Aynı pencere
Farklı gök'yüzleri.
Soğuk bir rüzgara bakıyor,
Pencereyi kapatma telaşları.
Bu kadar mı basit tanrım?
Korkuyu acıyla bulamak,
Ölümü koklamak gibidir amenna.
Ya bütün ölümlerim
Bir yaşam eder mi?