Kervan yorgun, yollar yorgun; yorgunluk sevdalara yıkılır.
Kim bilir kaç mecnun yuttu çöllerde, acımasız bu kumlar!
Okyanusta saman çöpü hep titrer, yalnızlıktan sıkılır.
Vuslat yalan! Bu yalanla yatsıya kadar yanar bu mumlar.
Elbet bir gün filizlenir hayata atılan tüm tohumlar.
Yeşerir de ağaç olur, dal sürer; yapraklanır budaklar.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
