Ölümsüz Serseri Şiiri - Deniz Can Kutlu

Köklerine hasret kuru bir servi ağacının
Gölgesini ayıklıyor
İzbe bir kış güneşi
Adınla yürüyorum
Saçlarının hoyrat yollarında
Sıcak iklimlerinle ısıtıyorum
Hüznümün yalnızlığını

Teninin gün değmemiş nefesleriyle sızıyorum
Dudaklarıma pervasızca bağışladığın seher vaktine
Yüreğinin seraplarında devşirdiğin heceleri
Ölümsüz cenklerimle büyütüyorum
Mevsim gibi geçiyorum
Tılsımının zerreciklerinden

/ Geçiyor mecnuna öykünen
ve aşkı ibadet bilen
ölümsüz serseri /