Ölümle Söyleşiler Şiiri - Barış Pirhasan

evde
yetişemiyorum yukardaki camlara
sırıkla açar kapatırım
duvarın gerisinde neler
neler kıpırdanıyor
kulağımı dayarım duvara
casus gibi dinlerim kendi bahçemi
gün ışığı kapıdan çıksam kaçacak
ocak parlayıp tutuşturacak evi
suyum pirinç borudan akıyor
alçıtaşından sararmış kurnaya
ödünç yatak yorganım
ödünç
bahçede içini çeke çeke
kendini koklayan çiçek