Ölüm, bıraktırır insanı mezarda ameliyle baş başa.
Herkes gittikten sonra vurur başını istemeden taşa.
Çok hayıflanır anlayınca ölenin kendisi olduğunu,
Nedametleri fayda vermez derinden ahları çıkar boşa!
Ölüm, er veya geç bindirir insanı ayaksız tahtadan bir ata!
Mutlu etmez dünya nimetleri küstürür insanı hayata!
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta