Ölüme Kardeş Vaatler Şiiri - Onur Karabulut

Şehrin en kuytularında işlenmede hadsiz cinayetler
Geceye yakın hayata uzak saatler bilirim
Çalınmadan açılır hasretin demir sürgülü kapıları
Günaha eş ölüme kardeş vaatler bilirim

Pencere pervazlarında bekleşen aç güvercinler görürüm
Karnını umutlarla doyurmaya çalışan fakir ve yorgun işçiler
Ötelerden bir müjde bekleyen ruhlar yine bulamamış aradığını
Ve nafile uğraşmada zamana hükmü geçmeyen kör saatçiler

Ne bir yarın alacağım bulunur ecelden ne de bahtıma dair telaş
İsminin dışında aynıdır bütün günler her şey alabildiğine tek düze ve yavaş
Karanlıklar ardından bir usulca dokunur omzuma ve sorar şaşkın şaşkın
Delice isterken yaşamayı ölüm müydü nicedir peşinden koştuğun,öyleyse yalanmış aşkın