Ölüme Çeyrek Kala Şiiri - Mehmet Macit

Ölüme çeyrek kala, yaşansın kalan zaman.
Bedenim çok üşürken, ellerimi tutan Sen.
Son bir hayal kurulsun, dolunayın dilinde.
Gözlerde gülümseme, bakışlarda yatan ben.
Dudaklar söyler adım, yanık sazın dilinde.

Ölüme çeyrek kala, çabuk geçmesin zaman.
Günler, yıllarım olsun, umutla beklenen Sen.
Düğün, dernek kurulur, sevenlerin dilinde
Geçmiş zamana yolcu, anılarda Sen ve Ben,
Görülür sensiz hayat, resimlerin dilinde.

Ölüme çeyrek kala, kalmadı bana zaman.
Umutlarım bitende, uzaklarda kalan Sen.
Kazıldı kara toprak, kazma, kürek dilinde.
Dinmedi hiç yaşlarım, şarkılara dalan ben.
Yazıldı gönül sayfam, yanan yürek dilinde.

Ölüme çeyrek kala, yeter kaldığım zaman.
Sonsuzluğa giderken, gözlerimde bil ki Sen.
Kurulur bir terazi, günah, sevap dilinde.
Dökülürken gazeller, yapraklarda sanki ben.
Rüzgarlar bizi söyler, çölde serap dilinde.
Ölüme çeyrek kala, biter sayılı zaman.
Serin toprak yanında, başucumda yoksun Sen.
Mezar yanında ağıt, biraz sabret dilinde.
Bir yan tahta payanda, diğer yana konsun ben.
Uzanır sonsuz hayat, Hak’a rahmet dilinde.

Mehmet Macit 30.03.2010