Ölüme Ana, Avrat Söver İken.
Zil zurna sarhoş olup, Dünya’yı çift görürken, sen hep tektin be kadın.
Ölüme ana, avrat söverken.
Her gün biraz daha yok olurken.
Şimdi bütün organlarım nefret ediyor benden.
İçimde tarifsiz bir acı, kokun duvarımda.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta