Bir yere yetişmeye çalışan kuşların çırpınışlarını gördüm.
Gördüklerim hüsran, gökyüzüne sahip olduklarını düşünüyorlar.
Aynı yeryüzündeki insanlar gibi.
Çünkü onlar da yeryüzünün sahibi olduklarını düşünüyorlar.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı durum bu işte.
Yürüyorlar bilinmezliklere, duruyorlar yokluklarda.
Varlıkların içindeki yoklukları buluyorlar.
Buluyor bulmasına buldukları şey, riyalar ve ziyanlar.
Bir hüzün fısıltısı duyuyor kulaklarım yine.
Bitmeyecek günün, geçmeyecek gecen.
Bedenin gömülecek, ölmeyecek ruhun.
Sorguda olan utancın, sorulmaz zannet sorulacak
Bitmeyecek zannet.
Her şey bir gün bitecek…
Kayıt Tarihi : 26.9.2022 14:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!